Sneeuwlandschappen, het zijn altijd van die mooie plaatjes, maar als je tijdens je rit plotseling met een zware sneeuwstorm te maken krijgt, is de lol er gauw van af - zoals toen, in de winter van februari 1979. Ik heb het zelf allemaal aan den lijve mee mogen maken, op woensdag 14 februari 1979. Zoals gebruikelijk was de woensdag een rit Noord-Holland; mijn eerste klant was in Alkmaar, de rit verliep vlotjes. Het was droog weer en de weg was goed te berijden. In Alkmaar koppelde ik de aanhanger af, maakte de zeilen lost en schoof ze op het dak; nog even de planken en rongen eruit en de afbindtouwen losmaken en de heftruckchauffeur kon gaan lossen en de retour- emballage laden, tenminste, als het hem uitkwam, zo tussen zijn andere werkzaamheden door. In die tussentijd ging ik dan alvast met de motorwagen bij een paar kleinere klanten in de omgeving van Alkmaar lossen. Toen ik na een paar uur weer terugkwam bij mijn aanhanger, begon het al aardig te sneeuwen. Ik had nog vracht voor een paar adressen in de aanhanger staan, waaronder voor de Vezo in Wognum, en als laatste klant Wieringerwerf, in de kop van Noord Holland, pal aan de A7.

De rit naar Wognum ging nog redelijk; daar kon ik gelukkig gelijk lossen. Helaas kreeg ik geen emballage retour, die stond namelijk buiten en daar kon je met een heftruck niks beginnen in het dikke pak sneeuw dat er lag. Onderweg naar Wieringerwerf werd het almaar slechter: veel automobilisten waren al gestrand in de hoog opgewaaide sneeuwduinen. Maar met zeer rustig en beheerst rijden, kwam ik ongeschonden aan bij de klant in Wieringerwerf, waar het volgende probleem zich aandiende: er kon door de vele sneeuwval niet meer buiten gelost worden met de heftruck. Uiteindelijk, na veel overleg, mocht ik mijn wagen in de loods zetten, onder voorwaarde dat ik zelf met de hand zou lossen. Dat was geen onwil, het kon niet anders, omdat er gewoonweg te weinig ruimte was naast de wagen en de stellingen voor een heftruck, om er nog bij te kunnen komen, Aan de achterzijde lossen kon ook niet, omdat wij pallets hadden die aan de zijkanten dicht waren.

Zij adviseerden mij ook om niet verder te rijden omdat ik mij gegarandeerd, zoals veel andere automobilisten, vast zou rijden in de hoge sneeuwduinen. Ik sloeg het advies in de wind omdat ik het ook wel een uitdaging vond, om door die sneeuwduinen heen te ploeteren. En ploeteren werd het zeker, maar ik kreeg toestemming om op eigen risico door te rijden; zij reden ook voor mij die weg op. Net voor Wognum - over dat stukje weg had ik al meer als een uur over gedaan - was de rijkspolitie, die mij even daarvoor had aangesproken, bezig met hun landrover een kleine vrachtwagen weer vlot te trekken die na een slippartij in de berm was gestrand. Ik moest blijven wachten - het was het nog geen brede rijksweg - toen plots de sleepkabel losschoot en de Landrover zelf haast de sloot ingleed. Ik ben toen te hulp geschoten, en met de sper erop was het klusje zo geklaard, en natuurlijk heb ik ook maar gelijk de wagen van mijn collega-chauffeur vlot getrokken; -  een sperdifferentieel voorkomt dat een wiel doorslipt, want het laat slechts een beperkt snelheidsverschil toe tussen het rechter  en linker wiel  - en dat allemaal in een hevige en snerpend koude sneeuwstorm. 

Pas de dagen daarna drong de ernst van de situatie tot de rest van Nederland door…In het noorden van het land waren hele dorpen compleet geïsoleerd van de buitenwereld. De sneeuwstormen legden het openbare leven volkomen plat, en de noordelijke provincies waren dagen lang afgesloten van de rest van het land; het sneeuwde negentig uren aan een stuk door. Op vele melkveebedrijven was de telefoon en elektriciteit uitgevallen, met als gevolg dat de koeien weer ouderwets met de hand gemolken moesten worden. De melk kon vanwege de stroomuitval ook niet worden gekoeld, niet dat het nog veel uitmaakte, want er reed ook praktisch geen RMO meer in de getroffen gebieden; sneeuwduinen lagen soms wel tot zes meter hoog. Sommige melkveeboeren deden het weer op de oude manier- melk in de bussen - en ze brachten het zelf met paard en wagen, zelfs over de rijksweg, zo naar de melkfabriek. Omdat er toch nog veel melk in de sloot e.d. gestort moest worden en deze situatie nog dagen zou gaan duren, kwam men op het idee om de helikopters van het leger in te zetten.