DE POLYCARBONAAT MELKFLES VAN CAMPINA - MELKUNIE

Maar eer het allemaal zo ver was, moesten eerst nog de nodige hobbels worden genomen. En het heeft wel zes jaar geduurd, vanaf 1990, eer deze polycarbonaat melkfles aan alle hoge eisen - en dat waren er nogal wat - van campina melkunie voldeed. Alleen al het fabriceren bij Greiner van de perfecte fles, die aan alle eisen voldeed, zoals een temperatuur van 80º kunnen doorstaan - wat nodig is om de fles te kunnen reinigen en weer steriel te maken - duurde maanden. Ondertussen moest in de fabriek van campina melkunie in Maasdam, en later ook in Eindhoven, de hele productielijn worden aangepast en vernieuwd. Na drie maanden ombouwen en een maand proefdraaien, met nog de nodige aanpassingen, kon er een productie van 50 miljoen liter per jaar in de vestingen worden verwerkt.

Niet alleen de reinigingstemperatuur, maar ook het schoonmaakmiddel is van groot belang voor een optimaal transparante en reukloze fles. Om te voorkomen dat de fles dof zou worden, ging men in zee met zeepfabrikant Henkel om zo samen een oplossing te bedenken voor een schoonmaakmiddel. Het werd een combinatie van zeep en loog die de fles transparant zou houden en ook de lijmresten van het etiket zou verwijderen. Henkel ontwikkelde, met succes, zelf de etikettenlijm die ook aan hoge eisen moest voldoen, en dus niet de polycarbonaatfles zou mogen aantasten.

Voordat de fles de spoelmachine in kon gaan, moest deze nog gecontroleerd worden op lekkage met behulp van een lekdetector. Het ging om veelal kleine gaatjes, vaak moedwillig aangebracht. Ook kwam er een geurdetector, die toen al met succes in de frisdranken-industrie werd gebruikt. Deze geurdetector is een apparaat dat kan nagaan of er vreemde stoffen in de fles hebben gezeten die zo diep in het polycarbonaat hebben ingewerkt, dat deze zelfs na reiniging de melk een vreemde bijsmaak zouden kunnen geven. Uit een later onderzoek bleek overigens dat de consument melk uit de lichtgewicht polycarbonaatfles als lekkerder beoordeelde,

De lichtgewicht polycarbonaatfles heeft nooit de kartonverpakking kunnen verdringen, maar heeft wel een vaste plaats verworven binnen de gangbare zuivelverpakkingen. Hij heeft toch ook buiten de voordelen ook wat nadelen, zoals het moeten gebruiken van chloor bij het productie-proces van polycarbonaat; de reiniging van de flessen, wat de nodige energie vergt, alsmede de opslag die nodig is voor de emballage van kratten en pallets. De voordelen zijn talrijk: het product kunnen zien; de mogelijkheid van liggend bewaren; een dop die vaker gebruikt kan worden; het makkelijk stapelbaar zijn door zijn vierkante vorm; hij is onbreekbaar en ongeveer dertig keer herbruikbaar en daarna recyclebaar. De lichtgewicht polycarbonaatfles werd in het begin alleen met volle, halfvolle en karnemelk afgevuld, maar al snel volgden in 1997, met het installeren van een tweede afvullijn, ook de vla- en yoghurtproducten.

Geplaatst: 12 maart 2010