Een melkbus vol nostalgie

Van een oud-collega, Peter van Venrooij, ontving ik enkele foto’s van een wel heel bijzondere en prachtig beschilderde melkbus. Peter leerde de zuivelwereld al vroeg kennen toen hij als kleine jongen vaak met zijn vader meeging naar de melkfabriek. Zijn herinneringen aan die tijd heeft hij door een kunstschilder prachtig laten afbeelden op een oude melkbus.

Peter had een kunstschilder bereid gevonden om zijn oude ijzeren melkbus - een 'veertiger' met deksel - voor hem te beschilderen met de nostalgische afbeeldingen van de melkfabriek in de Spaanse polder, Rotterdam, met daarbij de prachtige melkwagens uit die tijd. Het was altijd al een grote wens van hem om dit stukje nostalgie eens te laten vereeuwigen op deze manier. En ik moet zeggen, dat is zeer goed gelukt.

Voor de buitenstaander wil ik proberen wat informatie te geven over de op deze melkbus geschilderde afbeeldingen. Laat ik beginnen met de MAN 635 L1 trekker met een soort semi-dieplader, gebouwd bij Renova-Hilversum. Beide zijn van omstreeks 1960. Deze semi-dieplader werd al snel omgedoopt tot [melk] “Kameel”.

Dit vanwege zijn hoge opbouw in het middengedeelte; een opbouw die bestond uit een voor- en achterschot en een dak van hout, bekleed met aluminium. De beide zijkanten waren voorzien van twee schuifzeilen. De zwanenhals voorop, was vooral bestemd voor melkbussen; op het achterdek kon een grote melktank worden geplaatst, bestemd voor de verkoop van losse melk. Deze tank kon, indien nodig, eenvoudig worden verwijderd. De kleuren van de trekker op de afbeelding van de melkbus zijn die van “Melkunie”, n.l. blauw en wit. Daarvoor waren de kleuren dieprood met crème: de kleuren van “Sterovita”.

Nu ik toch de naam “Sterovita” heb laten vallen… dit was de oorspronkelijke naam van de melkfabriek in de Spaanse polder-Rotterdam, waarvan ook een gedeelte is afgebeeld op de melkbus. “Sterovita” was een onderdeel van Albert Heijn. Deze ondernemer kocht in december 1941 een aantal oude zuivelbedrijfjes op en bracht ze op 6 december 1941 onder in CV “Sterovita Melkproducten”. De eerste paal voor de fabriek in de Spaanse polder, ging in 1957 de grond in en december 1959 werd de fabriek feestelijk geopend. “Sterovita” ging in 1963 volledig over in handen van zuivelonderneming CMC.

Op deze afbeelding op de melkbus zie je het gedeelte van de melkontvangst, mooi vertegenwoordigd door oud en nieuw. Oud is natuurlijk de melkwijkwagen voor aflevering aan de melkslijters en winkels, hier afgebeeld in de vertrouwde melkuniekleuren blauw en wit. Daarnaast, net voor de melkbussenbaan, is een open vrachtwagen geladen met melkbussen. Eind jaren ‘70 kwam er een einde aan dit bussenvervoer door de opkomst van de RMO, voluit: “Rijdende-Melk-Ontvangst”. De grote CMC-melk-tankaanhanger is mooi afgebeeld voor de enorme melkopslag-tanks; ook de schoorsteenpijp ontbreekt niet op deze afbeelding

Op het dak van de melkfabriek prijkt met grote letters de naam MELKUNIE en staat ook het CMC embleem, daaronder staat een melkauto met de opschrift ‘Koelvervoer’. Het vervoer van verse melkproducten moest vanaf de jaren ‘70 volgens de wet plaatsvinden in vrachtwagens voorzien van een koelinstallatie, die de temperatuur op maximum 7 graden hield. Daarnaast prijkt nogmaals “De Kameel”. Om het nostalgisch plaatje compleet te maken, heeft Peter de kunstschilder ook opdracht gegeven om op de hals van de melkbus een DAF 2100 wijkwagen in de zo karakteristieke CMC-Melkunie- kleuren geel, wit en rood te laten vereeuwigen.

Peter trad in de voetsporen van zijn vader, en begon ook een loopbaan in de zuivel. Als chauffeur heeft hij vele soorten auto’s mogen besturen, van bakwagen tot city-trailer. Zijn voorkeur was DAF. Toen het wijkvervoer verdween en “Campina Melkunie” het eigen vervoer afstootte naar dochteronderneming “Zutrans”, kreeg hij een hagelnieuwe DAF 85 CF met slaapcabine en voorloopas. Het werd zijn troetelkindje waarmee hij in wisselende dag- en nachtdiensten zijn werk deed. “Zutrans” hield op met bestaan en werd overgedaan naar “Post-Kogeko”, die voor vijf jaar het melkvervoer voor “Campina Melkunie” mocht gaan doen.

Helaas was het na die vijf jaar voor Peter echt gedaan met het zuivel rijden en moest hij noodgedwongen ander werk gaan doen bij “Post-Kogeko”. Wat rest zijn de herinneringen aan vele jaren in de zuivel met vooral goede, maar ook soms rumoerige tijden. De herinneringen die blijven, zijn afgebeeld op de voor hem zo uniek beschilderde melkbus met zijn prachtige afbeeldingen en kleuren. Het eindresultaat omschrijft Peter zelf als:

"Een stukje belevenis van een kleine jongen, zoveel mogelijk verwerkt op een melkbus"

Geplaatst: 14-11-2016

Terug naar boven ↑

Pagina 31 - 09